Raskenmerken
- Algemeen voorkomen: Robuust, soepel, gespierd en goed in proporties gebouwd
- Karakter: Erg intelligent, levendig en speels
- Temperament: Onbevreesd, met geen spoor van timiditeit of agressie
- Vacht: Lang, minimaal 7 cm op lichaam, golvend en droog. Een compacte ondervacht
- Kleur: Zwart, Grijs of Fauve met al haar tinten
- Schofthoogte: reuen 62 tot 68 cm, teven 56 tot 64 cm
Rasomschrijving
De Briard is een imposante, levendige en elegante verschijning. Het is een middelgrote, stevig gebouwde, langharige herdershond. Hij is zo sterk behaard, dat men van zijn hoofd vaak niet veel meer ziet dan zijn donkere brede neus, zijn roze tong en af en toe zijn donkere glinsterende ogen tussen de haren van zijn wimpers. De oren zijn, indien de hond alert is, constant in beweging. In sommige landen worden de oren nog gecoupeerd, maar in Nederland is dit gelukkig sinds 1989 verboden. De vacht van een Briard is licht golvend en minimaal 7 cm lang. Behalve wit zijn alle kleuren toegestaan, mits de hond éénkleurig is. maar uiteraard zijn er kleuren die de voorkeur genieten.
De Briard is een herdershond, die opvalt door zijn intelligente, evenwichtigheid, wendbaarheid en leergierigheid. Zijn onvermoeibare inzet en zelfstandige manier van werken maakte hem bij de schaapsherder zeer geliefd. Zijn werk was het hoeden, begeleiden en beschermen van schapen en het verdedigen van de baas en diens eigendommen. Door zijn aangeboren voorzichtigheid en vindingrijkheid tegenover moeilijkheden is hij zeer geschikt voor dit werk. Tegenwoordig ziet hij zijn huisgenoten vaak aan als zijn kudde en zo zie je tijdens de wandeling hun "kudde" omcirkelen. De oorspronkelijke herderstalenten kan de Briard als huishond niet ontplooien, maar ook zijn familie verliest hij, zoals anders zijn schapen, niet uit het oog. Het kleinste teken is genoeg om de Briard aan het spelen of aan het werk te krijgen. De Briard is altijd opgewekt, levendig, oplettend en graag bereid met u op pad te gaan. Hij is in staat een sterke band met zijn baas en huisgenoten op te bouwen en is bereid zijn baas zijn absolute vertrouwen te schenken en perfect met hem samen te werken. De Briard is van nature een kindervriend, maar dit betekend niet dat hij niet-sociaal gedrag van kinderen lijdzaam ondergaat. Het is verbazingwekkend hoe zacht en voorzichtig deze "temperamentsbundel" met kinderen kan omgaan. Men moet echter - en dat geldt voor alle honden - nooit kleine kinderen zonder toezicht alleen laten met honden. De Briard mag niet nerveus zijn. Hij heeft enorm veel temperament, maar is in huis rustig en afwachtend. Omdat de Briard heel intelligent is, reageert hij passend op iedere situatie. Hij stelt zich in op zijn mede-huisgenoten en past zich daarbij aan. De Briard heeft veel beweging nodig, hij heeft graag iets te doen en maakt zich graag nuttig. Als hij precies weet wat er van hem verlangd wordt, dan kan hij paarden, schapen maar ook kinderen hoeden. Een Briard heeft veel aandacht en voldoende leiding nodig, want een zekere eigenzinnigheid is hem niet vreemd. Belangrijk is dat de hond en baas elkaar echt begrijpen en een eenheid vormen. De Briard heeft veel eigen initiatief en ondernemingslust en verlangt dit ook van zijn baas. De Briard doe met veel plezier en enthousiasme mee aan gehoorzaamheid en/of behendigheidstrainingen. Voorzichtigheid is echter geboden bij het kiezen van een opleiding, met name die tot verdedigingshond. Een Briard die alleen in huis en in de tuin, al is deze nog zo groot, wordt gehouden zonder dat men met hem bezig is, zal niet erg nuttig zijn en dat waarschijnlijk ook op een dag duidelijk laat merken.
De Briard is van nature zeer waaks en bereid tot verdedigen wanneer dit werkelijk noodzakelijk is. Buren kunnen steeds voorbij de tuinpoort lopen zonder dat de Briard aanslaat, maar als een vreemde persoon voorbijkomt, dan zal hij dit meteen laten horen. Typisch is de "honkvastheid", het zuivere gevoel voor de grenzen van het eigen terrein. Voor een harmonieuze samenleving tussen mens en hond is het belangrijk vertrouwen in elkaar te hebben. Een pup moet van kleins af aan veel geaaid worden, lichaamscontact is ontzettend belangrijk. De fokker moet er al veel tijd aan besteden om bij de pups dit vertrouwen en de binding met de mens te bevorderen. Bij veel pups zien we al een bepaalde mate van gereserveerdheid, maar zeker tegen de tijd dat de Briard volwassen is, komt de rastypische terughoudendheid tegenover vreemden en het onbekende tevoorschijn. Een Briard bekijkt een vreemde in eerste instantie kritisch, maar niet onvriendelijk. Het liefst beslist de Briard zelf of hij de vreemdeling zal begroeten, zich terugtrekt of dat hij de bezoeker alleen maar even bekijkt.
De Briard zoekt zijn ligplaats meestal zo uit, dat hij de hele familie kan zien. Hij ligt vaak in een soort halfslaap, maar is altijd klaar om in actie te komen als daarom wordt gevraagd. Omdat de beminnelijke Briard toch een zelfbewuste hond is die soms erg eigenwijs kan zijn, kan dat makkelijk tot problemen leiden. Eenmaal in de pubertijd heeft al menig Briard geprobeerd de baas in huis te worden. Bij reuen zien we dit iets vaker dan bij teven. Belangrijk is een consequente opvoeding zowel voor de reu als voor de teef vanaf de eerste minuut dat de pup in huis komt! Het is wellicht moeilijk om streng te blijven als twee donkere kraalogen je aankijken. Het is de enige weg om een plezierig leven samen te verzekeren. U moet de kleine Briard met vaste hand duidelijk maken wat zijn plaats is binnen de familie. Consequent zijn in combinatie met veel spel en liefde, dat is de goede weg. Omdat de Briard erg gevoelig is, verdraagt hij geen harde aanpak, daar wordt hij dwars en nerveus van. Als men gebruik maakt van de speelzin van de Briard en als men de hond goed aanvoelt, dan krijgt men een goed contact met de hond. Een goede mogelijkheid om de hond duidelijk te maken dat u de baas bent is steeds zelf het initiatief te nemen. Zo moet u als baas steeds degene zijn die bepaald wanneer bijvoorbeeld het spel ophoudt en mag deze beslissing nooit aan de Briard worden overgelaten. Is de rangorde binnen de familie niet duidelijk, dan zal de Briard steeds weer proberen de baas te worden. Natuurlijk is erfelijke aanleg zeker mede bepalend. Ook hebben de moederhond en de fokker in de eerste weken bijgedragen in de opvoeding van de pups, maar de belangrijkste taak en de grootste invloed op de vorming van het gedrag van de jonge Briard oefent u als eigenaar, baas en vriend uit.